"Κάνε παπάρα... 1" (του Διονύση Φαρμάκη)

Κάνε παπάρα…

  Σε χάρη εντυπωσιασμού και με μία χιουμοριστική νότα ή διαφορετικά, βούτα τη γλώσσα στο μυαλό προτού μιλήσεις και βγάλεις συμπεράσματα θα μπορούσε να ναι ο τίτλος.  Προτού αναλύσω γιατί το λέω αυτό, θα ήθελα να σας πω πως ετούτο δα το μπλογκ είναι ένας διαδραστικός χώρος απόψεων για τα μέλη της μπάντας και όχι μόνο. Για αυτό το λόγο οι απόψεις που θα ειπωθούν παρακάτω αφορούν εμένα και όχι το σύνολο της μπάντας.

  Και ποιος είσαι εσύ εύλογα θα αναρωτηθείς… αυτό ακριβώς θέλω και ‘γω να σου εξηγήσω με αφορμή ένα γεγονός. Αρχικά το όνομά μου είναι Διονύσης. Ας τα πάρουμε ένα-ένα ξεκινώντας από το γεγονός και μια ιδιότητά μου, αυτή του στιχουργού.

  Πριν λίγες μέρες έτυχε να παίζω σε ένα χώρο ρεμπέτικα για να καλύψω το βιοποριστικό τομέα. Όταν οι αγρότες εκτονώθηκαν και φύγαν, που λέει και ο Γιοκαρίνης,  μια άγνωστη κοπέλα από μια παρέα που ‘χε έρθει να διασκεδάσει μου ζήτησε να παίξω κάποιο τραγούδι από τις παιδικές ασθένειες. Ρώτησα το όνομά της.. «Ελευθερία» απάντησε. Επίσης ρώτησα πως γνωρίζουν τα τραγούδια μας και από ποιο μέσο. Η απάντηση ήρθε μαζί με ένα συμπέρασμα, και εκεί θέλω να εστιάσω.

 Πάει κάπως έτσι:

  Ελευθερία:  Σας έχω βρει στο fb… είμαστε φίλοι και παρακολουθώ τη πολιτική δράση σου. Διαφωνώ βέβαια με την αναρχία καθώς ανήκω σε άλλο χώρο, αλλά σέβομαι τις απόψεις των άλλων.

  Εγώ:  Κάπου μπερδεύεσαι, δεν έχω δηλώσει πότε ‘’στρατιώτης’’ κανενός πολιτεύματος, ιδεολογίας, πατρίδας, κόμματος και θρησκείας… παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είμαι άκρως πολιτικοποιημένος καθώς διαβάζω και μελετάω τα συστήματα αυτά, έχω μια καλή σχέση με τις έννοιες στη κυριολεκτική τους μορφή, ώστε να ‘μαι ξεκάθαρος όταν μιλάω με έναν άνθρωπο, αγαπάω τον τόπο μου άλλα, όπως λέει και ο Μπρεχτ, μπορώ να πεινάσω παντού. Γνωρίζω όλα τα κόμματα του τόπου και τα μελετάω, αλλά απέχω συνειδητά διότι δε βρίσκω κοινά και διαφωνώ με τον τρόπο που ασκεί την εξουσία το πολίτευμα στους πολίτες και τέλος βρίσκω τον Θεό στη φύση, στην ομορφιά της ύπαρξης, σε ένα τραγούδι ή σε μια γλυκιά κοπέλα όπως εσύ καλή ώρα, και όχι στους ναούς και τους ρασοφόρους. Δεν ξέρω αν οι σκέψεις και οι πράξεις μου έχουν κάποια μορφή αναρχισμού μέσα. Παρεξηγημένη έννοια, θα την αναλύσουμε άλλη στιγμή…

  

  Ελευθερία:   Οι στίχοι σου μιλάνε για αυτά τα θέματα (σκέψη) και έχεις παίξει σε αρκετά αντιφασιστικά (πράξη).

  

  Εγώ:   Αυτό δε με κάνει ούτε αναρχικό, ούτε τίποτα. Οι στίχοι δε μιλάνε όλοι για πολιτικοποιημένες καταστάσεις,  πράγμα που αν και θα αργήσει θα το ακούσεις στη δεύτερη δουλειά, αλλά ακόμα και όταν μιλάνε για τέτοια θέματα θα δεις πως πάντα υπάρχει ένα στοιχείο ειρωνείας και μια θέση που αν είχε μιλιά θα σου έλεγε να κοιτάς πάντα και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Ο λόγος που γράφω είναι γιατί μερικά πράγματα δε μπορώ να τα πω αλλιώς , μερικές φορές αν δε τα γράψω νιώθω σα να πνίγομαι και εν τέλει η ζωή μου, μου έχει διδάξει πια καλά όταν ζορίζομαι, όταν κάτι με ενοχλεί ή όταν δε μπορώ να εκφραστώ αλλιώς, το χαρτί και η κιθάρα να έρχονται από ψηλά σα λύτρωση να με ηρεμήσουν και να με καταλαγιάσουν.  Όσο αφορά τα live το σκεπτικό είναι πως παίζουμε σχεδόν όπου μας θέλουν και μας δέχονται, αρκεί να έχουμε την ελευθερία να πούμε ότι θέλουμε χωρίς λογοκρισία και δίχως κάποιος να καπηλευτεί καταστάσεις.

  Ελευθερία: Η πρόταση σου όσο αφορά τα άσχημα αυτού του κόσμου ποιά είναι?

  Εγώ:  Παιδεία αν μη τι άλλο… Απεχθάνομαι την ημιμάθεια που γεννάει ξερόλες. Οι τελευταίοι καταλήγουν οργισμένοι επιλέγοντας ακραίους δρόμους για το κοινό καλό. Άλλοι βαφτίζονται φασίστες, δικτάτορες, δημοκρατικοί, αναρχικοί, μηδενιστές, κομμουνιστές κλπ κλπ. Και ‘ΟΧΙ δε τα βάζω όλα στην ίδια μοίρα, ούτε είμαι καλύτερος από κανένα, μα ούτε και χειρότερος. Το πρόβλημα είναι πως όταν θέλει κάποιος να επιλέξει μια πλευρά κοιτάει την επιφάνεια τις περισσότερες φορές. Αυτό το γεγονός, οι λύκοι - εξουσιολάγνοι αυτού του τόπου και όχι μόνο- θα εκμεταλλεύονται πάντα. Το σύστημα είναι έτσι, διότι η κρίση των πολλών ανθρώπων είναι ρηχή. Με θεώρησες κάτι χωρίς να με γνωρίσεις ποτέ, διότι δε θέλησες να μπεις στη νοοτροπία της σκέψης και της ανάλυσης.   Οργίζεσαι για τους ίδιους λόγους με τα συστήματα και τους συνανθρώπους. Περιφρονείς και συνάμα μειώνεις όσα δεν αντιλαμβάνεσαι ή όσα νιώθεις ξένα. Και όχι δε σου λέω να σκέφτεσαι, να διαβάζεις και να αναλύεις όλη μέρα, αλλά μη μου ξεκινάς ανάποδα. Το συμπέρασμα, άρα και η πράξη, έρχονται μετά από την σκέψη και την ανάλυση και όχι το ανάποδο. Όσο πράττεις ανάποδα, τόσο θα αποτυγχάνεις. Γνώρισε τις έννοιες πρώτα, διάβασε όχι μόνο όσα αγαπάς αλλά και όσα απεχθάνεσαι και κρίνε. Μη τα θες όλα στο πιάτο έτοιμα. Κάλο βράδυ, ίσως ξανανταμώσουμε έχουμε να μιλήσουμε για στρατευμένη  τέχνη, καταχρήσεις, μουσική βιομηχανία και αρκετά άλλα θέματα. Σήμερα ας πούμε απλά πως γνωριστήκαμε.

  Ελευθερία: Θα δούμε. Καλό βράδυ…

  Κάπου εκεί η κουβέντα μας σταμάτησε και δώσαμε ραντεβού για περαιτέρω κουβέντες στο μέλλον όταν και αν θα χρειαστεί. Τα αναγράφω όλα αυτά διότι μερικοί όντως τα θέλουν έτοιμα στο πιάτο αφού λοιπόν δε θες να σκεφτείς θα στα λέω από δω μέσα πιο άμεσα. Με κατάλαβες… δεν υπάρχει καμία κοπέλα και δεν έγινε ποτέ καμιά κουβέντα… ή μήπως έγινε?  

Κάνε μια παπάρα τώρα και θα ξαναμιλήσουμε σα στεγνώσουμε και οι δύο.

Έγραψε ο Διονύσης Φαρμάκης.